Wintersport Morgins 2001 Zaterdag ochtend, 06:45u, ik zit in m’n auto en sta bij Bart voor de deur, hoe kom ik hier? Vraag ik mij af, droom ik? Bart haalt mij voorzichtig achter het stuur vandaan en zet mij binnen aan de ontbijt tafel. Krys vraagt of ik een kopje thee wil en ik vraag mij af, wat doe ik hier? Na wat slokjes warme thee flitst ineens het volgende door mijn hoofd; Arnhem, Nijmegen, Venlo, Monchengladbach, Koblenz, Karlsruhe, Basel, Bern, Laussanne, Martigny ofzo, Portes du Soleil, Morgins? Skiën? Met een schok kom ik tot mijn volle bewust zijn, wintersport, is dat vandaag? Ik begin de kriebels te krijgen, heb d’r zin in! Het wachten is nog even op Dick, die komt lopen zegt Bart, hij heeft zijn spullen gisteravond al gebracht. We zien een slaapwandelaar, verrek, dat is Dick! Laten we hem maar niet wakker maken, is gevaarlijk om slaapwandelaars te wekken. We zetten Dick dus maar achter in de auto, Bart en ik laden de spullen in en we kunnen vertrekken. Bart neemt nog “even” afscheid van Krys, na tien minuten en drie keer flink toeteren maakt die zich eindelijk los, ja afscheid nemen van je dierbare is moeilijk. Bart komt de auto in, ik zie wat vochtig, glimmende ogen, “sterk spul he” zegt Bart “die fishermens friends” ik knik maar een beetje. Goed we kunnen! We zijn inmiddels vlak bij Arnhem, Bart en ik krijgen nu toch echt wel trek in een bakkie koffie dus Dick maar even wakker maken. Moet zeggen, Dick schenkt een best bakkie en Krys zet een best bakkie, kikker d’r van op en begin nu echt wakker te worden. Ergens voorbij Venlo gaan we de grens over, echter op het moment dat we de grens willen passeren knalt er zo een groen/witte auto auto van de strasse gestapo vlak voor me de weg op, Bart en ik kijken mekaar aan en denken zoiets van zal wel voor Dick zijn! We willen Dick al uitleveren, de schuifdeur staat al open, maar dan zien we dat het niet voor ons is, de gestapo brengt een deutsche freund tot stoppen en wij kunnen door! Dick heeft hiet niets van gemerkt, die knort lekker door. Eenmaal in duitsland gaat het snel, teller op 150 en gaan over die A61, dat schiet lekker op! Voor Karlsruhe raakt de tank een beetje leeg, effe een vers bakkie doen en misschien nog een lekkere apfelstrudel dabei! Deze rastette heeft inderdaad iets van wat op apfelstrudel lijkt en koffie! Gelukkig heeft Bart trouwens wat duits muntgeld bij zich zodat we de blaas ook even kunnen legen. Heerlijk even lekker rustig genieten van een bakkie en een punt, het is vakantie en we hebben geen haast, dachten wij. Dick denkt er echter anders over, hij propt de punt in zijn laadklep, gooit de koffie er achteraan en staat op om zijn jas weer aan te trekken. “Zo”, zegt die, “we kunnen weer verder”. Bart en ik kijken elkaar aan, we hebben net een prikje punt op en een slokje van de koffie! Dit ziet Dick nu ook en hij gaat, naar het lijkt, weer rustig zitten. Bart en ik eten op ons gemakkie de punt op en we slobberen wat van de koffie. Ik wil net de laatste hap van mijn overheerlijke apfelstrudel nemen als Dick weer omhoog veert, zijn jas aantrekt en op weg gaat naar de auto. Bart en ik volgen maar, was toch lekker die 5 minuten zitten. Als deze trend zich maar niet voortzet. Misschien een goed idee voor als Dick binnenkort 50 wordt, een cursus onthaasten? Bart neemt het stuur over en we gaan weer enroute. We houden Dick nog even wakker, hij mag de eitjes en de drum stickjes aangeven, je wordt een beetje flauw van dat auto rijden niet? Bij Basel de grens over, Bern aanhouden en daarna Laussane, het schiet lekker op! Ergens in Zwitserland wisselen Bart en ik weer even van positie, nog een rukkie! Daar hebben we Montreux al, nog even een stukje langs het meer van Geneve, richting Sion. Daar, bordje Portes du Soleil, hier moeten we er af volgens onze postduif Bart, vanaf hier nog 30 minuten. Het laatste stukje vlak en dan omhoog, naar Morgins! Het mist behoorlijk, zicht wel 5 tot 10 meter, best wel spannend met al die haarspeld bochten die je pas ziet als je er eigenlijk al voorbij bent! We klimmen al een tijdje maar mooi nog geen sneeuw! We zitten al bijna in Morgins als we voor het eerst kleine hoopjes sneeuw langs de weg zien, dit wordt nu snel meer en we krijgen nu echt het wintersport gevoel! Dick is inmiddels ook wakker en kijkt wat glazig om zich heen, ja Dick, jongen, we zijn d’r bijna en als een kind begint Dick uit volle borst “we zijn er bijna” te zingen, Bart geeft hem een Fanta en hij is gelukkig weer stil. Blij dat die de hele weg heeft liggen ronken zeg. We rijden Morgins binnen en gaan de sleutel ophalen bij de vriend van Hans P.(Agence Maytain Sàrl 1875 Morgins Tél.024 477 24 21 Fax. 024 477 26 11 www.maytain.com), we krijgen daar nog een heerlijk gloeiwijntje en dan op weg naar het appartement. De ligging is geweldig, een lift op 300 meter en skiën tot de voordeur! Het appartement is ook perfect, gezellig en lekker ruim. We nemen lekker even een biertje, had ik de hele weg al trek in, en een koren wijntje. Wat een lekker vooruitzicht, een week lang lekker skiën. Na wat gezeten te hebben gaan we wat op verkenning, Dick gaat skies huren, hierna brengen we een bezoek aan de apres ski bar, een drukte van jewelste daar! Omvallen kan niet, zo druk is het! De enige beetje leuke meid staat achter de bar, geef haar dus maar een flinke tip om een beetje te slijmen, werkt niet echt, ze kijkt me alleen maar vuil aan, ze zal misschien wel denken vieze ouwe man ofzo. ’s Avonds gaan we lekker uit eten, dachten wij, maar alle restaurants zitten vol, echt allemaal (wel 3)! Gelukkig heeft Krys een prutje Spaghetti gemaakt, moet volgens Dick zijn vrouw wel sla bij voor de vitamientjes! Dick gaat dus lekker sla halen, wijn, geraspte kaas en klaar is het konings maal, het was heerlijk! De volgende ochtend even naar de bakker, verse broodjes halen voor het ontbijt. Na ontbijt op de latten, skipas kopen en gaan. Onze postduif heeft al iets van een route in zijn hoofd, we gaan richting Champoussins/Torgon. De zon schijnt en het skieen gaat heerlijk, kan Dick en Bart met moeite bijhouden maar goed, het is heerlijk. Onderweg zien we een gezellig terras, in de zon, ergens bij Les Crossets ofzo. Effe lekker rustig een bakkie doen, met punt. De koffie was lekker, de punt ook en Bart en ik wilde nog een bakkie gaan bestellen, hier stak Dick echter een (ski) stok voor, we moesten weer! Tijdens lunch waren we in Chatel, Bart zag iets bekends waar Hans P. het over had gehad, le Vieux Four of zoiets. Het eten was er heerlijk! Een litertje bier, wat wijn en als toetje een Irish Coffee, wat kan het leven soms hard zijn! Nu nog terug! Dat viel niet mee, uiteindelijk moesten we over een stukje weiland, zo groen als gras, om weer terug te komen bij ons appartement, het was het wel waard want we konden tot aan de voordeur skiën. Thuis lekker een biertje, in bad en klaar maken voor het eten. De avond ervoor hadden we een tafel kunnen reserveren in Les Cornettes! Het eten was goed, gezellig. Terug in ons appartement nog even lekker een biertje en dan voldaan onder de wol, dit pakken ze ons niet meer af! De volgende dag 09:15 op de latten bij de lift, we gingen nu richting Super Chatel, net even over de berg. Daar aangekomen weer liftje omhoog, he zwarte piste, die neem ik zegt Dick lekker met pukkels! De pist is weliswaar afgesloten maar daar heeft Dick geen boodschap aan, hij duikt onder de afzetting door, Bart en ik nemen de gewone rode afdaling, we zouden elkaar weer bij de lift ontmoeten. Bart en ik staan er al een minuut of tien te wachten, geen Dick! Maar even bellen, net als we dat willen doen komt Dick van de rode afdaling naar beneden.  Tja, ik ging onderuit, gleed 50 meter naar beneden, was een beetje ijzig, moest ski weer boven ophalen, was toch niet voor niets gesloten. Ging Dick de eerste dag nog vooruit, nu was die aanmerkelijk stiller en bleef die gewoon achter ons aan skiën. Dit was ook weer een prachtige dag! ’s Avond lekker kaasfondue, met sla natuurlijk, wijntje erbij, echt perfect! De discussie gaat over vrouwen, die kenne dit niet, die krijgen onenigheid! Kameraadschap, vriendschap, slap ouwehoeren, geven en nemen, dit alles is vreemd voor vrouwen maar ons pakken ze dit niet meer af. In bed hoor ik de nacht Dick maar iedere keer kreunen, hij zal zijn vrouw wel missen denk ik maar na de achtste keer dat gekreun te hebben aangehoord zal het wel een andere oorzaak hebben, ik bedoel Dick is best nog wel een potente vent, denk ik, maar acht keer achtermekaar….. Het zal dus wel iets anders zijn, de volgende morgen blijkt dit ook wel als Dick zegt; “ik had toch wel wat last van mijn ribben, kon in lekker op mijn favoriete positie liggen. De volgende dag een rondje Avoriaz, volgens Ron doe je daar echt wel een hele dag over maar wij, de echte cracks zijn er binnen een mum van tijd, we bekijken het plaatsje even en besluiten om richting Chatel te gaan, we komen daar een prachtige afdaling tegen, La Linga, werelds, lang lekker, goede sneeuw, heerlijk. Die avond komt de rest van de groep! Zo rond vertrektijd dus even bellen met Joep, Hans P. is er nog niet! Het wachten is weer op Hans! Een uur later dan de planning vertrekken ze. Tijdens de trip is het Peter die regelmatig contact zoekt met ons en dan 00:30, zijn ze er, ik maak mijn gezellige room mates wakker voor de ontvangst. Lekker even met zijn allen een biertje, korenwijntje en berenburgertje, drinken, heerlijk. De volgende ochtend ontbijt met z’n alle, de nieuwe ploeg staat te popelen dus snel eten en de pistes op. Hans P. kent het gebied als zijn broekzak en pleegt wat overleg met onze postduif, Avoriaz klinkt dus we gaan maar op weg. Het blijkt nu trouwens dat Ron een stuk sportiever is dan je zou vermoeden, lift omhoog nemen geeft niet voldoende bevrediging dus stapt Ron regelmatig een paar honderd meter voor het eindpunt van de lift uit en gaat verder lopen, fluitend de berg op! Kijk, dat is pas een echte kerel! We gaan Avoriaz in, leuk plaatsje, vooral leuk voor de kinderen! Lekker wat drinken op een terrasje en later nog even een lunch. Dan weer terug richting Morgins, dit valt niet mee, we willen nl weer zo dicht mogelijk bij ons appartement uit komen maar Hans P. en onze postduif komen d’r wel uit! Ron ontpopt zich als een off-piste skiër, zoekt dus regelmatig de ongeprepareerde stukken op, in keer is Ron een beetje te overmoedig, komt met zijn ski's onder de bevroren sneeuw en valt prompt prachtig voor over! Ik ski achter hem en moet vreselijk lachen, tot dat Ron zijn hoofd uit de sneeuw trekt en ik zie dat hij onder het bloed zit, ik zeg nog even sorry maar ja, het was toch best wel komisch. Ron schut even de sneeuw van zich af, ik maak zijn bril schoon en Ron gaat weer verder alsof er niets voorgevallen is. (zie deze foto en ja, echt waar, een snee in zijn lip!) René skiet trouwens net zo makkelijk met als zonder kniebanden, eigenlijk gaat het skiën voor iedereen wel goed. Alleen Joep heeft wat problemen met het stoppen, gelukkig waarschuwt Joep wel, beetje laat alleen, meestal ben je al in een innige omhelzing met hem als die zegt, kijk uit!!!   Het viel wel op dat Hans iedere keer maar weer naar zijn vriend ging, ik weet zijn naam niet meer, Roger of zo, zou Hans toch een beetje bi zijn? Ik heb met hem in 1 bed gelegen na LBL, had wel de indruk dat die steeds dichter tegen mij aan kroop, hij vertelde me dan ook de volgende ochtend dat normaal gesproken zijn vrouw aan die kant ligt en ik net zo aan voelde als zijn vrouw, ja zelfs hetzelfde rook! Toen dacht ik nog ja ja, zal wel allemaal. Hans kan trouwens ook leuke wandelingetjes maken, Ron ongerust en Joep maar wachten voor de deur, die wilde douchen, Hans had nl ook de sleutel bij zich. ’s Avonds gaan we in Chatel eten, Hans weet een leuk restaurant, vooral voor kinderen, waar je heerlijk kan eten. Ik denk dat hij of mede eigenaar is of iets heeft met de dochter van… We proppen iedereen de Peugeot in, 4 stoelen voor acht man, moet kunnen, en gaan opweg. Het eten is heerlijk en overdadig, niet op te krijgen, heb nog een poging gedaan maar het was gewoon teveel. Bart zat lekker aan de witte wijn, rode wijn, pilsje en als toetje nam die iets met een bolletje citroen met een beetje Wodka. Bij het zien en proeven bleek het Wodka met een klein bolletje citroen te zijn. Terug reed Hans, dat is echt een geweldige ervaring, ik mocht voorin zitten en zag alles op mij af komen! Het leek wel of die bezig was met een reuze slalom of super G of zoiets! Ik zag echt wel plekken met sneeuw op de weg liggen maar Hans had er maling aan! Reed die nog bijna een wolf of vos aan ook! Bij de grens aangekomen werden we aangehouden, de douanier keek naar binnen en vroeg aan Hans wat dit voorstelde waarop Hans antwoorde; “diner et Chatel dans le village et le trottior de peage a portefeuille de Bart” Ik snap nog steeds niet wat Hans nog meer zei maar op een gegeven moment deed die douanier al wankelend een paar stappen terug en gaf iets wat leek op een door rijden teken, misschien was het de lucht? Bart heeft van dit alles geen notie gehad, die lag met een gelukzalige smile languit achterin, zat denk ik nog met zijn gedachte bij zijn bolletje citroen ijs. ’s Avonds was er inmiddels ook een klaverjas competitie ontstaan, ging met het mes op tafel! Hierdoor ontstonden wel twee kampen, de mindere goden zoals Ron, René, Joep en Peter en de profs. Vrijdag sneeuwde het, eindelijk verse sneeuw op de pistes, was wel een verademing want de pistes begonnen aardig ijzig te worden, laatste dag voor Peter, Bart, Dick en mij, de rest zou zaterdag nog gaan skieen en pas in de middag vertrekken. We zijn naar Champoussin geskiet en hebben daar wat afdalingen gemaakt waarna Hans weer een ingeving kreeg, opweg naar weet ik veel dus! Om er te komen moesten we even via een paadje naar de lift skieen, normaal geen probleem maar met die sneeuw toch lastig, toch minder zicht. Voor mij ging dan ook eerst Ron onderuit en daarna Joep, had ik geen last van want behendig als ik ben ging ik er gewoon omheen! Hierdoor zag ik een afgrond over het hoofd, een geweldige sprong dus naar beneden (1 meter?) en meteen plat op mijn bek, uit het zicht van de andere. Moest mijn skies uitgraven! Nog een uitnodiging gedaan naar de anderen om dit sprongetje ook is te proberen maar niemand durfde echt. Er is natuurlijk nog veel meer voorgevallen De conclusie! Ik heb het geweldig gevonden! Vrouwen kunnen zoiets niet! Dit pakken ze ons niet meer af! Avoriaz is leuk voor kinderen! Iedereen bedankt voor alles! Vooral diegene die dit alles mogelijk hebben gemaakt, ik weet niet precies wie wat heeft gedaan dus geen namen maar gewoon verschrikkelijk bedankt <TOP>